Een beeld dat mij roert is 'De gouden kern'.
"Twee jonge mensen die samen aan het leven beginnen en hun gouden kern naar boven halen om er mee te werken." schrijft Marijke bij haar werk.
Mensen die zich veilig bij elkaar voelen. Veilig genoeg om die kern te laten zien. Een mooie symboliek die, wanneer ik erover mijmer, voor mij verder gaat dan de relatie van de jongeren. Want die gouden kern hebben we allemaal, in iedere relatie.
De vraag die mij bezighoudt is hoe je mensen uitnodigt dat goud te delven. Hoe je ze in veiligheid uitnodigt om die kern (verder) te ontdekken. En vooral hoe wij elkaar kunnen uitnodigen om dit te doen. Gewoon, in een toevallige ontmoeting, in reactie op een blogpost, op twitter, in de supermarkt, op je werk, in de kroeg, bij vrienden en zeker ook in je relatie.
Dit beeld van Marijke roept bij mij op het beste in mensen te zien. Te zoeken naar hun potentie en levenskracht. Zowel bij mijn lief als in de mensen die op mijn pad komen.
Een gouden kern aan de oppervlakte en met trots gedragen gun ik iedereen. Want echt gezien, gekend en geliefd zijn is de basis voor vertrouwen. En dat vertrouwen maakt nu net het verschil in onze samenleving.