Het kussen
Kiezen blijkt moeilijk als je bij Marijke in het atelier en de beeldentuin bent. Er is zoveel te zien. Ook soms totaal anders. Naast het plastische van veel beelden ineens iets dat op het eerste gezicht helemaal glad lijkt te zijn.
Je zou er bijna op willen gaan zitten, dat kussen van zwart graniet. Er tegenover staan twee zitplastieken in brons getiteld 'Sparrenappels', maar dit kussen nodigt uit, waarschijnlijk omdat een kussen dat altijd doet en bij sparrenappels je niet direct aan zitten denkt.
Graniet, een weerbarstig materiaal. Hier spiegelglad gepolijst. De voorzichtige rimpeltjes in het kussen maken het extra spannend. Dat moet vast een klus zijn geweest die te maken en toch het gladde oppervlak te handhaven.
Is dit een obejct voor buiten, zoals in de tuin, of toch beter binnen? Allebei kan natuurlijk, maar met het buitenlicht komt het intrigerende van het kussen mogelijk beter tot zijn recht. Zeker niet om als hoofdkussen te gebruiken. Het spiegelend licht echter zorgt dat je het beeld niet gauw vergeet.
In het atelier en in de tuin zie je zoveels moois dat je zou willen een grote prijs in een loterij te hebben gewonnen. Helaas heb ik geen tuin. Dus zou het binnen moeten komen, maar buiten lijkt dit kussen door de reflectie bij een beetje zon beter op zijn plaats. Toch blijf ik wat jaloers op de toekomstige eigenaar.